Als iemand dyslexie heeft heet dat een dyslecticus. Het meervoud van een dyslecticus is dyslectici. Dyslexie is een woord uit de Griekse taal, het betekent `slecht lezen`.
Iemand die dyslexie heeft, heeft niet alleen moeite met lezen, maar ook met schrijven en spellen. Dyslexie viel pas op toen de meeste kinderen naar school gingen om te lezen en te schrijven. Dat was rond het einde van de negentiende eeuw.

Sommige kinderen kregen lezen en spelling nauwelijks onder de knie, maar de kinderen die niet goed konden lezen en spellen waren wel goed in andere vakken. Men dacht dat ze een handicap hadden, maar dat was niet zo.

Dit heeft een Engelse arts dhr. Morgan in 1898 onderzocht. Hij gebruikte daarvoor de 14-jarige Percy. Percy was een slimme jongen, maar lezen en spellen kon hij niet. Morgan dacht dat hij een oogafwijking had, maar Percy was woordblind (blind voor woorden). Vooral oogartsen hadden belangstelling voor dyslexie.

In Nederland schreef een Leidse oogarts er ooit als eerste over en dat was in 1903. Dyslexie zou een visueel probleem zijn. Visueel heeft te maken met zien en met de ogen. Iemand die dyslectisch is, ziet een hele brei van letters en woorden. Daarvoor hebben ze een speciale bril ontwikkelt n.l. een prismabril. Met zo’n bril kun je maar één woord tegelijk lezen.